"Kon karon makadungog kamo sa iyang tingog, ayaw patig-aha ang inyong mga kasingkasing."
Ang Dios misulti kang Jeremias kon unsa ang gibuhat sa Dios kaniadto sa katawhan apan wala sila mamati.
Ang mga Pariseo usab sa panahon ni Jesus wala makahimo sa pagbaliwala sa nabuhat ni Jesus sa pagpanambal, apan sila mipasangil na hinuon nga gikan kini sa gahom sa panuway.
Ang Dios kanunay nga makigsulti kanato. Apan ang kasagarang mahitabo magmatig-a ang kasingkasing sa tawo. Bisan karon makigsulti kanato ang Dios ug madungog ta ang iyang tingog. Ato unta siyang paminawon ug dili patig-ahon ang atong kasingkasing.Ang pangutana nga angay natong pamalandongan, "giunsa pakigsulti sa Dios nganhi sa akong kaugalingon? Ako ba siyang kanunayng gipaminaw ug gisunod?" Ang makigsulti kanato matag adlaw diha sa labing ordinaryong mga pamaagi: sa atong mga trabaho, sa mga tawo nga atong ikatagbo, sa atong nangaging kasaypanan, sa atong mga labaw, sa mga hagit nga atong masugatan, sa mga dili maanindot nga gimbuhaton, sa dili maihap nga paagi. Ang mga paagi nga siya makigsulti nato matag adlaw, matag oras, matag higayon dili gayod nato matagna. Makigsulti ang Dios kanato sa mga butang nga angay natong pagabuhaton ug sa nasupak sa atong kabubut-on. Kon karon imong madungog ang iyang tingog, ayaw patig-aha ang imong kasingkasing.
