Solemnidad sa Epipaniya sa Ginoo

Ang pulong “Epipaniya” nagagikan sa Griyego nga pulong nga nagkahulugan og “pagpadayag” o “pagpaila.” Ang atong gisaulog karon mao ang pagpaila nga si Jesus mao ang Manluluwas dili lamang alang sa mga Hudiyo kondili alang sa tanang mga tawo. Ang batang Jesus gipadayag ug gipaila ni Maria ngadto sa mga maalamon nga gikan sa sidlakan.

Diha sa ebanghelyo karon ang mga tawong maalamon ginaingon nga mga batid sa mga bitoon. Sila ang gitawag og tulo ka hari sumala sa atong tradisyon. Apan wala gayud masulat sa Bibliya kon pila sila kabuok. Giisip lamang nga tulo sila tungod sa tulo ka matang sa mga gasa nga nahisgotan: bulawan, insenso, ug mira. Tinuod ba gyud nga mga hari sila? Wala kita masayod niini. Apan dili kini mao ang mahinungdanon. Ang importante mao ang pagpadayag sa Dios ngadto sa iyang katawhan sama sa usa ka kahayag nga midan-ag diha sa kangitngit. Ang Simbahan nagsaulog niining pagpaila ni JesuCristo nga mao ang kinatumyan sa pagdayag sa gugma sa Dios ngadto sa katawhan. Ang mga tawong maalamon maoy nagrepresentar sa mga tawo sa nagkalainlaing dapit sa kalibutan nga midawat ni Jesus isip usa ka kahayag nga magdan-ag sa tibuok kalibutan, usa ka kahayag nga walay makapalong.

Kining maong piyesta sa Epipaniya nagpahinumdom kanato sa atong espesyal nga tawag nga mamahimong kahayag sa kalibutan. Kita maoy mamahimong buhing larawan sa atong Ginoo nga mibuntog sa kangitngit pinaagi sa iyang kinabuhi nga puno sa gugma ug paghatag sa kaugalingon. Kitang mga Kristiyano gitawag aron mopaambit sa gugma sa Dios ngadto sa tanan.

Sa kalibutan dunay duha ka pwersa nga kanunay magkaatbang: ang kahakog ug ang pagkamanggihatagon. Si Herodes maoy usa ka hulagway niining pwersa sa pagkahakog. Ang iya lamang kaayohan maoy iyang gilantaw. Ang iya lamang kaugalingon maoy iyang gihunahuna. Kini maoy nagtukmod kaniya sa pagpamatay sa inosenteng kabataan ug ni bisan kinsa nga iyang dudahan nga karibal sa iyang trono. Kon ang pwersa sa kahakog maoy maghari, kagubot ang mahitabo, dunay kangitngit ug kamatayon. Ang mga maalamon maoy hulagway sa pagkamanggihatagon. Nahibalo sila nga ang gahom nga ilang gihuptan gisalig ngadto kanila aron pag-alagad ug pagtabang panginahanglan sa uban. Nakaila sila kinsay adunay labawng gahom nga nagmando sa tanan sa kalibutan. Gusto nilang mailhan ug pasidunggan Siya. Ang ilang mapaubsanong pag-ila sa kamandoan sa Dios maoy nagdasig nila sa pagbiya sa komportable nilang kinabuhi ug pagpangita sa tinubdan sa kahayag. Kon maoy maghari ang pwersa sa pagkamanggihatagon, adunay kalinaw, kalipay, ug kapuno sa kinabuhi.