Domingo sa Maayong Magbalantay; Ika-49 nga World Day of Prayer for Vocations

     Karon mao ang Domingo sa Maayong Magbalantay ug adlaw usab sa pag-ampo alang sa Bokasyon.  Duha ka hulagway ang angay natong pamalandongan karon, ang Maayong Magbalantay ug ang mga anak sa Dios.  Mipahimug-at si Jesus diha sa Ebanghelyo sa pagsakripisyo sa kaugalingon isip maayong magbalantay nga andam magpakamatay alang sa iyang mga karnero.  Ug iya kining gitandi sa mga sinuholan lamang.  Ang kasulatan nagpadayag kanato sa dili kasarangang gugma sa Dios nga makita diha ni Jesus sa dagway sa Maayong Magbalantay.  Ang Maayong Magbalantay mao na tingali ang pinakapaborito sa mga karaang hulagway ni Jesus sa mga Kristiyanos sukad kaniadto.  Mao kini ang daling masabtan sa mga tawo sa maong panahon.

     Si Jesus migamit sa hulagway sa magbalantay gikan sa ordinaryo nga kasinatian niadtong panahona ug mitawag siya sa iyang kaugalingon nga Maayong Magbalantay.  Niadtong panahona ang magbalantay adunay suod nga relasyon sa usa ka gamay nga panon.  Ang Magbalantay maoy mogiya kanila matag adlaw ngadto sa sibsibanan ug iyang gigahin ang tanan niyang panahon alang kanila.  Personal siya nga nag-atiman nila ug si Jesus miingon nga duna siyay lawom nga kaakohan ug responsibilidad ngadto sa iyang kaugalingong mga karnero.  Nagpakabana siya sa iyang karnero ug mao nga sila nakagusto kaniya.  Ang matag maayong magbalantay nakaila sa matag usa sa iyang karnero sa ngalan ug nahibalo siya nga ang iyang karnero nakaila usab kaniya.  Adunay pagsinabtanay tali kanila, usa ka kadugtungan sa gugma ug suod nga pagkailhanay ug ang karnero miila sa iyang magbalantay.  Sa panahon nga mawala sila, mangita siya kanila ug kuguson sila sa iyang mga bukton ug dad-on pagbalik sa panon.  Usa sa mga karaan nga hulagway ni Jesus diha sa Roman catacombs nagpakita nga nagsapnay Siya diha sa iyang mga bukton sa samaran nga karnero.  Usa kini ka pagpakita sa gugma nga makapatandog gayud sa kinahiladman sa atong pagbati.  Sa katapusan ang maayong magbalantay morisgo sa iyang kinabuhi aron pagpanalipod sa iyang mga karnero gikan sa tanang kadautan.  Sa samang paagi, aduna kitay Dios nga andam sa pagpakamatay alang sa iyang katawhan ug si Jesus mipahimug-at nga ang iyang kamatayon maoy buhing pagmatuod sa iyang pagsakripisyo sa iyang kaugalingon tungod ug alang sa iyang gihigugma.  Kini maoy pruyba nga si Jesus tinuod gayud nga Maayong Magbalantay.

     Sa atong pagsaulog sa Domingo sa Maayong Magbalantay sa mga Karnero, atong pangayuon sa Ginoo nga mamahimo kitang iyang mga maayong karnero, andam sa pagpaminaw sa iyang tingog, ug magsunod sa iyang panig-ingnan sa gugma nga magtugyan sa kaugalingon.  Ang Ginoo sa kaluoy nagsaad nga iyang pangitaon ug usahon ang iyang mga karnero ug dad-on pagbalik ngadto sa maayong sibsibanan.  Kini ang panahon nga mag-ampo kita alang sa tanan natong mga magbalantay diha sa Simbahan ug katilingban nga gihatagan sa katungdanan sa pag-atiman sa uban.  Si Jesus maoy atong modelo niini.  Si Jesus ang Maayong Magbalantay mao ang Dalan, ang Kamatuoran ug ang Kinabuhi.

     Domingo usab karon sa bokasyon diin kita gidapit sa pag-ampo alang sa daghan ug maayong bokasyon sa pagpadayon sa buhat sa Magbalantay sa mga karnero.  Ang bokasyon responsibilidad sa Kristohanong pamilya.  Aron paglambo sa bokasyon, ang pamilya kinahanglang mopalambo sa Kristohanong kinabuhi.  Ang pamilya kinahanglang magpuyo sa pagtuo ni Cristo matag adlaw diha panaghiusa ug pag-ampo.  Karong adlawa mag-ampo kita alang sa bokasyon sa pagkapari ug sa kinabuhing pagkarehiyoso, nga daghan ang madasig sa pagpakita sa ilang tinuod nga paghigugma, ngadto sa pagsakripisyo sa mga makadani nga mga butang aron mahimong mga pari ni Cristo, ngadto sa pagsunod kaniya diha sa relihiyosong kinabuhi.

Tinuod nga Paghinulsol

     Human mabuntog si Satanas, ang tinubdan sa tanang sala ug ang linugdangan nga sakit ug kamatayon, ang Nabanhaw nga Manunubos mihatag og mando ngadto sa iyang mga tinun-an.  Sila maoy mopalanog sa mensahe ngadto sa tanan nga ang tawo nakasala ug nagkinahanglan sa kalooy sa Dios.  Gikaloy-an kita sa Dios pinaagi sa Iyang Bugtong Anak nga namatay ug nabanhaw alang sa atong mga sala ug mao ang Buhing Pan alang kanato diha sa Eyukaristiya.  Nan, adunay panginahanglan sa tinuod nga kabag-ohan sa kaugalingon, usa ka sinsero nga paghinulsol, usa ka kausaban sa kinabuhi.

      Kini mao ang mensahe nga bisan hangtod karon kinahanglang molanog sa tanang suok sa kalibutan.  Niining panahon nga ang kadaghanan wala nay kahimatngon sa sala ug daghan ang nagpatuyang sa kaugalingon.  Nagkatap ang mga malaw-ay nga mga basahon ug mga salida diin ang tawhanong kailibgon sa tawo maoy gipahimuslan.  Walay nagtagad sa mga agulo sa mga nanginahanglan, mga sinalikway sa katilingban ug mga dinaugdaog.  Kanunay anaa sa mga balita ang nagkalainlaing krimin, pagpanglugos, pagpamatay, pagpanulis, pagpanglimbong, ug inhustisya.  Dili na ba lang nato panumbalingon ang tawag sa atong Manunubos alang sa tinud-anay nga paghinulsol diha sa kinahiladman sa kaugalingon?

     Sama sa polusyon sa hangin nga wala mahibaw-i nga hinayhinayng nakadaot sa mga tawo, ang panuway sa matag adlaw mosulod sa kinabuhi nga halos dili mabantayan apan maoy makatuok sa kalag.  Ang konsensya makubalan, ang pamatasan magpatuyang, ang kasingkasing mag-anam kagahi.  Adunay gyuy dakong panginhanglan sa kanunayng pag-usisa sa kaugalingon ug pagpamalandong kon ang espirituhanong kinabuhi wala ba maluya, ug ang mga maayong prinsipyo wala ba mabanlas tungod sa grabing korapsyon.  Ang pagdangop ngadto sa Espiritu nga gisaad sa Manunubos maoy makatabang sa usa ka kristiyano nga iyang mailhan ang iyang mga kahuyang ug makakaplag sa hustong sulban ug kanunayng magtubo sa pagkasama ni Cristo nga nagsugod diha sa bunyag.  Milatas si Cristo sa misteryo paskuwal alang sa matag usa kanato.  Nakahatag kini Kaniya sa labihang kasakit.  Mawala na lang ba kini kapuslanan?  Dili, kon ang matag kristiyano sa matag karon ug unya maningkamot sa pagsusi sa kaugalingon kon nagsubay pa ba siya sa dalan sa Ginoo.  Kon moduol kita sa doctor aron malikayan ang makamatay nga sakit, mao usab ang atong buhaton alang sa atong espirituhanon kabaskog nga ang iyang gipadulngan mao ang kinabuhing walay katapusan.

Domingo sa Diosnong Kalooy

Karong Dominggoha mao ang Dominggo sa Diosnong Kalooy.  Sulod sa pipila na ka tuig daghan na ang nagdebosyon sa Diosnong Kalooy o Divine Mercy.  Ang kalooy dili usa ka bag-ong konsepto sa Simbahan, apan niining nagkabag-o nga panahon kinahanglang hatagan kini og gibug-aton dinha sa modernong kultura.  Diha sa mga gisulat sa diary ni Sta. Faustina, ang Ginoo miingon kaniya,  "Buot ako nga ang Piyesta sa Kalooy mamahimong usa ka dangpanan ug kapasilonganan nga tanang mga kalag, ug labi na sa kabus nga mga makasasala.  Nianang adlawa ang kinahiladman sa akong malumong kalooy maabli.  Ibubo ko ang lawod sa mga grasya niadtong moduol sa tuboran sa Akong kalooy.  Ang tawo nga mokompisal ug mokalawat, makadawat sa hingpit nga kapasayloan sa mga sala."

Ang kalooy sa Dios maania kanato sa daghang paagi, apan labi na gayud pinaagi sa mga grasya nga Iyang gihatag kanato diha sa mga sakramento.  Ang Dios diha sa iyang dakong kalooy alang kanato mipapas sa atong kaalaut sa pagpaambit niya kanato sa iyang Diosnong kinabuhi pinaagi sa mga sakramento.  Sa pito ka mga sakramento, dunay duha lamang nga mahimong atong dawaton kanunay sa daghang higayon: ang Pakighiuli (o Kompisal) ug ang Euyukaristiya (o pagkalawat).  Kon atong nabatyagan kining duha managkauban sumala sa gisulat ni Sta. Faustina. Mokompisal ug unya mokalawat.  Ug maabli ang mga ganghaan sa grasya.

Angay gyud kining hisgutan karon kay daghan na nga mga Katoliko nga murag nahikalimot sa pagbansay sa regular nga pagkompisal.  Ang linya sa mokalawat tag-as apan ang linya sa mokompisal mubo ra.  Dakong hinungdan niini mao ang kultura nga naggikan sa mga protestante ug nagpasulabi nga pagkakalibutanon.  Pipila ka mga tawo maghunahuna nga sila mokompisal deritso ngadto sa Dios.  Kon sila sultihan nga sayop ning hunahunaa dili sila motuo tungod kay nawad-an na silag respito sa autoridad sa Simbahan.  Nagtuo sila nga makahimo na sila pagdesisyon unsay husto ug unsay sayop.  Dunay moingon: mahimong husto kini para nako apan dili para nimo.

Ang Simbahan tataw nga nagtudlo kanato nga kinahanglang moduol kita sa sakramento sa pagkompisal.  Moduol kita sa pinadala ni Cristo o sa mga apostoles.  Ngano?  Tungod kay kini gitukod ni Cristo ug iyang gihatag ang gahom sa pagpasaylo sa mga sala.  Sa ebanghelyo karong adlawa sumala ni San Juan atong nahibaloan nga ang Nabanhaw nga Jesus mitungha sa atubangan sa mga apostoles.  Miingon siya ngadto kanila, “Mainyo unta ang kalinaw!”

Iyang gipakita kanila ang iyang mga kamot ug ang iyang kilid aron mapapas ang ilang pagduhaduha.  Iya silang gipadala ingon nga Siya gipadala sa Amahan aron pagpasaylo sa mga sala.  Sila gipadala aron pagpasaylo sa mga sala.  Gihuypan sila ni Jesus ug gihatagan sa Espiritu Santo ug giingnan, “Ang mga sala nga iyang pasayloon kini gipasaylo, ug ang dili ninyo pasayloon dili usab pasayloon.”  Si Jesus mihatag sa iyang mga apostoles ug sa ilang mga sumusunod sa gahom sa pagpasaylo sa mga sala.  Ang pagduda niining mga butanga, usa usab ka pagduda ni Jesus.  Kon nagduda kita sa mga sakramento, nagduda usab kita kang Jesus.

Si Tomas nagduhaduha.  Apan sa dihang iya nang gikaatubang ang Kamatuoran mismo, miingon siya, “Ginoo ko ug Dios ko!”  Kita usab kinahanglang motuo sa Kamatuoran.  Dili sa kamatuoran nga maoy atong gustong tuohan, apan ngadto ni Jesus mismo, ang Kamatuoran.  Sa ingon lamang niini nga atong masinati ang kalooy nga atong gipangita.  Niini lamang paagiha nga ang atong mga pag-antos mapapas.  Sa ingon lamang niini nga makakaplag og kapahulayan ang atong kalag.

Ang pagkompisal gihatag nganhi kanato isip usa ka lihok sa kalooy.  Wala kini gihatag sa Ginoo aron makapabug-at sa atong gipas-an. Dalaygon ang kalooy ug ang Diosnong Kalooy halawom.  Ang lawod sa mga grasya anaa kon moduol lang kita niini.  Gustong tangtangon sa Ginoo ang atong mga gipas-an apan kinahanglan moduol una kita.

Usa sa mga importanteng pag-ampo nga uban sa pagdebosyon sa Diosnong Kalooy, mao kini: “Jesus Nagasalig Ako Kanimo (Jesus, I Trust in You).”  Si Jesus miingon diha sa ebanghelyo ni San Mateo 11:28-30: “Umari kamo kanako kamong mga gikapuyan ug gibug-atan sa inyong gipas-an, ug papahulayon ko kamo.  Isangon ang akong yugo ug sunda ninyo ako, kay malumo ako ug mapaubsanon sa kasingkasing.  Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang ipapas-an ko kaninyo.”  Sa lainlaing paagi nga kita dunay yugo.  Pwede nga ang atong yugo tungod sa pagkaulipon sa sala o kaha ang yugo naggikan ni Cristo.  Kinahanglan mopili kita hain niining duha ang atong isangon.  Ug kinahanglang makapili kita sa labing maayo.

Ang Pagkabanhaw ni Cristo: Sinugdanan sa Bag-ong Kinabuhi alang sa Tanan

     Ang Pagkabanhaw, una sa tanan, usa ka hitabo bahin ni JesuCristo.  Kini iyang nasinati diha sa tanang maka-usab nga kusog niini, sama nga iyang nasinati ang makagun-ob nga gahom sa sala diha sa iyang kasakit ug kamatayon.  Ang pagkabanhaw atong maisip nga usa ka dakong pagpahiuli sa Dios diha ni Jesus.

     Pero dili lang kini.  Bisan unsa nga nahitabo ni Cristo aduna gyuy kalambigitan ug epekto sa tibuok uniberso, apan labi na gayud diha sa mga tawo. Diha sa iyang pagkahimong tawo, ang Anak sa Dios tiunay nga nakighiusa sa iyang kaugalingon ngadto sa matag tawo.  Kining kahiusahan naghimo Kaniyang nakaambit sa tanang kaalaut sa matag-usa (lakip na ang makamatay nga linugdangan sa sala), ug naghimo sa matag tawo nga makaambit sa kang Cristo nga dignidad, kabalaan ug himaya.

     Kini maoy katarungan ngano nga ang paggula ni Jesus gikan sa lubnganan nga buhi, na-usab, walay kamatayon... may kalabutan usab kanato, kanatong tanang mga tawo.  Ang Iyang Pagkabanhaw mao usab ang pagkabanhaw sa katawhan, tungod mao kini ang nagtimaan sa kalingkawasan sa katawhan gikan sa pagkaulipon sa sala.

     Ang pagbugto ni Cristo sa mga talikala sa kamatayon (nga gipadayag pinaagi sa paggun-ob sa mga ali sa iyang lubnganan) sama sa pagkabuak sa kabhangl sa liso nga maoy nagpagitib niini ngadto sa malunhaw nga bag-ong kinabuhi nga iyang gidala.  Ang migitib mao si Cristo, apan mao usab ang tanang katawhan.  Mao usab kini ang matag usa kanato. Sa  kabuntagon sa Pagkabanhaw usa ka bag-ong kalibutan ang mibanagbanag, usa ka katawhan nga nabanhaw gikan sa kaulipnan sa sala ug kamatayon, diha ni Jesus, pinaagi kaniya, ug uban kaniya.  Mao kini ang Misteryo sa Pasko.  Ang Pagkabanhaw nagpadayag niini sa usa ka mahimayaong katin-aw nga makita pinaagi sa mga mata sa pagtuo.  Mao nga ang Pagkabanhaw mao usab ang pagpabalik sa Dios sa unsay nawagtang o nagun-ob pinaagi sa atong pagmakasasala.

     Walay tawhanong pulong nga sarang makahubit sa kadako niining misteryoha.  Sulod na sa 20 ka siglo, ang Simbahan kanunay nang nagpadayag niini pinaagi sa iyang liturhiya, sa iyang mga credo, ug sa iyang kinabuhi.  Magpadayon siyang maghimo niini hangtod nga ang makapalingkawas nga gahom sa Pagkabanhaw moabot sa kapuno sa iyang kapadayagnan ngadto sa Gingharian sa Langit.

    Dunay dili maihap nga rason sa pagsaulog diha sa atong paghandum, paghimong buhi ug pagsadya sa Pagkabanhaw ni Jesus kay mao usab kini ang atong pagkabanhaw.  Apan kinahanglan mohimo usab kita sa atong kaugalingong pahat.  Ang Pagkabanhaw ni Jesus naghagit kanato sa pagpuyo og bag-ong kinabuhi.  Isalikway na nato ang karaan nga kaalaut ug kadautan.  Ato nang ipahiluna ang atong mga kasingkasing ug mga tinguha sa mga butang nga langitnon (cf. Col 3:1f).  Ug ang atong mga buhat magpalanog sa malipayong huni sa Aleluya, ug mamahimo kitang mga buhing saksi sa kamatuoran sa Pagkabanhaw ni Cristo.