Ang Pagkabanhaw ni Cristo: Sinugdanan sa Bag-ong Kinabuhi alang sa Tanan

     Ang Pagkabanhaw, una sa tanan, usa ka hitabo bahin ni JesuCristo.  Kini iyang nasinati diha sa tanang maka-usab nga kusog niini, sama nga iyang nasinati ang makagun-ob nga gahom sa sala diha sa iyang kasakit ug kamatayon.  Ang pagkabanhaw atong maisip nga usa ka dakong pagpahiuli sa Dios diha ni Jesus.

     Pero dili lang kini.  Bisan unsa nga nahitabo ni Cristo aduna gyuy kalambigitan ug epekto sa tibuok uniberso, apan labi na gayud diha sa mga tawo. Diha sa iyang pagkahimong tawo, ang Anak sa Dios tiunay nga nakighiusa sa iyang kaugalingon ngadto sa matag tawo.  Kining kahiusahan naghimo Kaniyang nakaambit sa tanang kaalaut sa matag-usa (lakip na ang makamatay nga linugdangan sa sala), ug naghimo sa matag tawo nga makaambit sa kang Cristo nga dignidad, kabalaan ug himaya.

     Kini maoy katarungan ngano nga ang paggula ni Jesus gikan sa lubnganan nga buhi, na-usab, walay kamatayon... may kalabutan usab kanato, kanatong tanang mga tawo.  Ang Iyang Pagkabanhaw mao usab ang pagkabanhaw sa katawhan, tungod mao kini ang nagtimaan sa kalingkawasan sa katawhan gikan sa pagkaulipon sa sala.

     Ang pagbugto ni Cristo sa mga talikala sa kamatayon (nga gipadayag pinaagi sa paggun-ob sa mga ali sa iyang lubnganan) sama sa pagkabuak sa kabhangl sa liso nga maoy nagpagitib niini ngadto sa malunhaw nga bag-ong kinabuhi nga iyang gidala.  Ang migitib mao si Cristo, apan mao usab ang tanang katawhan.  Mao usab kini ang matag usa kanato. Sa  kabuntagon sa Pagkabanhaw usa ka bag-ong kalibutan ang mibanagbanag, usa ka katawhan nga nabanhaw gikan sa kaulipnan sa sala ug kamatayon, diha ni Jesus, pinaagi kaniya, ug uban kaniya.  Mao kini ang Misteryo sa Pasko.  Ang Pagkabanhaw nagpadayag niini sa usa ka mahimayaong katin-aw nga makita pinaagi sa mga mata sa pagtuo.  Mao nga ang Pagkabanhaw mao usab ang pagpabalik sa Dios sa unsay nawagtang o nagun-ob pinaagi sa atong pagmakasasala.

     Walay tawhanong pulong nga sarang makahubit sa kadako niining misteryoha.  Sulod na sa 20 ka siglo, ang Simbahan kanunay nang nagpadayag niini pinaagi sa iyang liturhiya, sa iyang mga credo, ug sa iyang kinabuhi.  Magpadayon siyang maghimo niini hangtod nga ang makapalingkawas nga gahom sa Pagkabanhaw moabot sa kapuno sa iyang kapadayagnan ngadto sa Gingharian sa Langit.

    Dunay dili maihap nga rason sa pagsaulog diha sa atong paghandum, paghimong buhi ug pagsadya sa Pagkabanhaw ni Jesus kay mao usab kini ang atong pagkabanhaw.  Apan kinahanglan mohimo usab kita sa atong kaugalingong pahat.  Ang Pagkabanhaw ni Jesus naghagit kanato sa pagpuyo og bag-ong kinabuhi.  Isalikway na nato ang karaan nga kaalaut ug kadautan.  Ato nang ipahiluna ang atong mga kasingkasing ug mga tinguha sa mga butang nga langitnon (cf. Col 3:1f).  Ug ang atong mga buhat magpalanog sa malipayong huni sa Aleluya, ug mamahimo kitang mga buhing saksi sa kamatuoran sa Pagkabanhaw ni Cristo.