IKA-12 NGA DOMINGO SA ORDINARYONG PANAHON (A)

Usa ka gamayng batang lalaki gisugo sa iyang inahan sa pag-adto sa stockroom aron pagkuha sa silhig. Ang bata mireklamo: “Pero Nay, ngitngit kaayo didto! Nahadlok ko!" Ang inahan miinsistir: “Ayawg kahadlok, anak ko. Kahibaw ka nga naa si Jesus.” Uban sa dakong kahadlok, giablihan sa bata ang pultahan sa stockroom. Ug sa usa ka matam-is kaayo nga tingog, misinggit: "Jesus, mahimo ba ihatag nako ang silhig, palihog?"

Sa Ebanghelyo karong Domingoha, si Jesus miingon sa iyang mga tinun-an, “Ayaw kamo kahadlok.” Kinahanglan niyang isulti kini sa tulo ka higayon. Mahimo nga nakita niya ang kahadlok sa mga mata sa iya mga disipulo sa dihang gipahimangnoan niya sila: “Pamati kamo! Ako nagpadala kaninyo nga sama sa mga karnero ngadto sa panon sa mga lobo.” (Mat 10:16).

Ang unang pagbasa karong Domingoha naghatag kanato sa samang mensahe. Si Jeremias kanunay nga gihulga sa iyang mga kaaway. Dili tungod kay daotan siyang tawo. Sukwahi niini, ingon nga propeta, siya maoy instrumento sa Dios sa pagmantala sa kamatuoran ngadto sa katawhan. Apan alang sa pipila ka mga tawo, ang kamatuoran masakit. Busa dili nila madawat ang mensahe sa Dios. Ug ang labing makataronganon nga buhaton mao ang pagpahilom sa mensahero. Busa, ang tanang propeta nag-antos sa samang kapalaran: gipamatay sila sa ilang kaugalingong katawhan. Human sa mga propeta, ang Dios nakigsulti sa Iyang katawhan pinaagi sa Iyang Anak, si Jesu-Cristo. Siya, usab, nag-antus sa samang kapalaran.

Ang gamay nga bata nahadlok sa kangitngit. Kini atong masabtan. Ingon nga mga Kristohanon, dili kita mga higala sa kangitngit. Kita mga anak sa kahayag. Ingong mga mortal lamang, natural nga mahadlok kita sa kangitngit. Apan, sa pagkatinuod, dili kini husto. Ang kangitngit mao ang angay nga mahadlok kanato, kay kita mga tigdala sa kahayag. Mawala ang kangitngit kung mosulod ang kahayag, hinay man o nag-awop-awop.

Angayng timan-an nga kining pag-awhag ni Jesus maoy bahin sa iyang mga gitudlo ngadto sa iyang mga tinun-an samtang iyang gipadala sila sa misyon sa pagsangyaw sa Ebanghelyo. Sa wala pa siya mokayab sa langit, gitugyan ni Jesus sa iyang mga sumusunod ang misyon ug katungdanan: “Lakaw kamo ngadto sa tibuok kalibotan ug isangyaw ang maayong balita ngadto sa tanang binuhat” (Mc 16:15). Si Apostol San Pablo nakaamgo sa kabug-at niini nga sugo, ug busa siya miingon ngadto sa mga taga-Corinto, “Kon iwali ko ang Maayong Balita, dili kini rason alang kanako sa pagpasigarbo, kay usa ka obligasyon ang gipahamtang kanako, ug alaot ako kon dili ko kini isangyaw!” ( 1 Cor 9:16 ).

Mao nga wala niya igsapayan ang pag-antos sa mga kalisdanan antos tungod niini nga katungdanan: “Makalima ako pahamtangig 39 ka lapdos sa mga Judio, makatulo ako latigoha sa mga Romanhon ug makausa batoha. Makatulo ako makasinatig pagkalunod ug makausa gianod-anod sa tubig sulod sa 24 ka oras. Sa daghan kong mga panaw, giagian ko ang mga katalagman sa baha, sa mga tulisan, sa mga isigka-Judio ug sa mga dili Judio. May mga katalagman sa mga siyudad, sa mga kalasangan, sa kadagatan ug sa dili matuod nga kaigsoonan. Naghago ako ug nagbudlay ug kasagaran wala akoy tulog. Gigutom ug giuhaw ako sa makadaghan ug wala akoy igong pagkaon, kapasilongan o bisti.” (2 Cor 11:24-27).

Tingali makaingon kita, “Aw, mao kana si San Pablo, ang labing bantugan nga misyonero ug magwawali sa tanang panahon. Apan ako usa lamang ka ordinaryo nga Kristohanon. Dili ako mahimong ingon ana ka lig-on. ” Bisan pa niana, ang pag-abot sa gingharian kinahanglang imantala sa tanang sumusunod ni Cristo, bisan unsa pa ang ranggo o gidak-on, ug walay kahadlok nga kinahanglang tugotan nga makapugong kanila sa maong proklamasyon.

Ang unang balaod sa kinaiyahan mao ang pagpreserbar sa kaugalingon. Sa kinaiyanhon, malikayan nato ang kasakit ug pag-antos. Apan atubangan sa ingon ka bug-at nga katungdanan sa pagmantala sa Maayong Balita sa Gingharian, kinahanglan natong "mopaak sa bala", ug magpadayon bisan pa sa tanan nga mga kalisdanan. Sama sa giingon sa usa ka kanta sa Charismatic Movement, “I have decided to follow Jesus; no turning back, no turning back. The cross before me, the world behind me. No turning back, no turning back.” (Ako nakahukom sa pagsunod kang Jesus; walay atrasay, walay atrasay. Ang krus sa akong atubangan, ang kalibutan sa akong luyo. Wala’y atrasay, wala’y atrasay.” Human sa tanan, si Jesus nagbutang niining gikinahanglan nga kondisyon sa pagkadisipulo: “Bisan kinsa nga buot mosunod kanako kinahanglan magdumili sa iyang kaugalingon, magpas-an sa iyang krus, ug mosunod kanako” (Mt 16:24). Nagsunod kita sa Ginoo nga gilansang sa krus. Dili kita makadahom og sayon nga paagi sa unahan. Dili nato likayan ang krus, bisan pa niining unang balaod sa kinaiyahan. Ang paglikay sa dili kalikayan walay kapuslanan.

Gipunting kini ni Thomas Merton: “Kon mas mosulay ka sa paglikay sa pag-antos, mas mag-antos ka, tungod kay ang gagmay ug mas gamay nga mga butang magsugod sa pagsakit kanimo, nga sam kadak-a sa imong kahadlok nga masakitan. Ang usa ka tawo nga mas naningkamot aron malikayan ang pag-antos, sa katapusan, mao ang mas labing mag-antos.”

Karong Domingoha, sulayan nato nga matinud-anon nga susihon ang atong kaugalingon. Nganong mamakak man ta? Tingali tungod kay ang kamatuoran mahimong dili alang sa atong kaugalingong kaayohan, o kini makapasilo sa usa ka tawo nga atong gitamod pag-ayo. Ngano nga kita magpanuko sa pagsulti mahitungod sa Ginoo ug sa lisud nga mga kamatuoran sa iyang mga pagtulun-an? Mahimo nga nahadlok kita nga kataw-anan o isalikway sa katilingban, nga matawag nga mahukmanon ug dili matugtanon. Nganong modangop man kita sa pagkadili-matinud-anon ug dili matarong nga mga buhat sa atong panginabuhi? Kasagaran tungod kay dili kita gusto nga mawad-an sa atong bahandi, ug ang ngpaabot nga mga kalisud sa ekonomiya makapahadlok kanato. Nganong magpanuko man kita sa hingpit nga paghatag sa atong kaugalingon sa gugma? Tingali tungod kay kita nasakitan kaniadto, ug dili nato tugotan ang atong kaugalingon nga masakitan pag-usab. Nganong likayan nato ang pag-antos ug pagsakripisyo sa kaugalingon? Kay napuno ta sa atong kaugalingon. Ang listahan mahimong magpadayon ug magpadayon. Niining tanan, usa ka konklusyon ang klaro: ang kahakog mao ang hinungdan sa tanan natong kahadlok.

Busa si Jesus naghatag kanato sa hagit: “Ilimud ang inyong kaugalingon. Kalimti ang kaugalingon.” Kini mao ang sigurado nga paagi sa pagdiskobre sa kahingpitan sa kinabuhi: “Kay bisan kinsa nga buot magluwas sa iyang kinabuhi mawad-an niini, apan bisan kinsa nga mawad-an sa iyang kinabuhi tungod kanako, makakaplag niini” (Mt 16:25). Sa dihang si Jesus miingon, “Ayaw kahadlok”, kita mangahas sa pag-ingon nga kini sama ra sa pag-ingon, “Pasagdi nga mawala ang kahakog sa imong kasingkasing.” Kung mawala na ang kahakog, diha lamang kita makasugod sa tinuod nga paghigugma. Ug sa kataposan, ang gugma mao ang magtangtang sa tanang kahadlok: “Walay kahadlok diha sa gugma, apan ang hingpit nga gugma naghingilin sa kahadlok kay ang kahadlok may kalabotan sa silot, ug busa ang nahadlok dili pa hingpit sa gugma” (1 Jn 4:18).

Kon tungod sa kahadlok, matintal kita nga maglikay sa pagtuman sa atong Kristohanong katungdanan, himoa nga ang mga pulong sa bayanihon nga si San Ignacio sa Antioquia makapahupay ug makadasig kanato: “Ang atong buluhaton dili ang paghimog makapadani nga propaganda; Ang Kristiyanismo nagpakita sa iyang pagkahalangdon kon kini gidumtan sa kalibutan” (Sulat ngadto sa mga Romanhon).