MAHIMAYAONG PAGKAUSAB SA PANAGWAY SA GINOO (A)

Karong adlawa atong gisaulog ang Transpigurasyon sa atong Ginoo. Si Jesus mitungas sa bukid sa Tabor. Ug didto, sa atubangan ni apostol Pedro, Santiago ug Juan, nausab ang iyang dagway. Ang iyang nawong misanag sama sa adlaw. Ang iyang mga bisti nahimong masilaw nga puti. Dayon ang tingog sa Langitnong Amahan nadungog gikan sa mga panganod: “Kini mao ang akong Anak nga pinalangga, nahimuot ako pag-ayo kaniya; paminawa ninyo siya.”

Kini nga panghitabo, bisan unsa ka dali, ingon sa kahangturan alang sa tulo ka mga disipulo. Kay, sa pagkatinuod, kini maoy usa ka kasinatian sa kahangturan samtang ilang makita ang ilang kaugalingon diha sa presensya ni Jesus sa Iyang balaanong himaya. Ang termino nga ‘Transpigurasyon’, sa pagkatinuod, dili ikadapat kang Jesus, apan kinahanglang sabton lamang gikan sa panglantaw sa mga apostoles. Sa pagkatinuod walay bisan unsa nga nausab diha kang Jesus. Siya nagpabilin nga mao ra nga Persona. Apan sa mga mata sa mga tinun-an, ang Iyang panagway nausab. Sa tanang panahon, nakita nila Siya nga ordinaryo lang nga tawo. Apan nianang mubo kaayong higayon, gihatagan sila ni Jesus ug kahigayonan nga makita ang Iyang himaya ingon nga Dios.

Atong tan-awon ang pila ka importante nga mga punto niining hitaboa sa Ebanghelyo. Una, ang katuyoan sa pagkausab sa dagway ni Jesus alang sa kaayohan sa Iyang mga sumusunod. Niini nga yugto, sila karon nagpaingon sa Jerusalem. Si Jesus nakahibalo nga masulub-on sa Iyang kasakit ug kamatayon nga mahitabo didto. Busa, nakahukom Siya sa pagpakita sa Iyang mga disipulo, bisan sa usa ka tipik lamang sa segundo, sa Iyang tinuod nga himaya isip Anak sa Dios, aron sa pagsiguro ug pagdasig kanila nga makasugakod sa eskandalo sa krus. Kining misteryosong kasinatian, kinahanglan maghatag kanila og kusog ug paglaom sa pagpadayon bisan pa sa Iyang daw kapakyasan ug kapildihan sa krus.

Ikaduha, ang Langitnong Amahan namahayag: “Kini mao ang pinangga kong Anak nga akong gikahimut-an. Pamati kamo kaniya!” Wala nay pangutana bahin niana, kay ang langitnong Amahan mismo ang naghatag sa pagpamatuod bahin kang Jesus. Siya, sa pagkatinuod, mao ang Anak sa Dios. Ug ang Iyang mga pulong espiritu ug kinabuhi. Apan ang pangutana mao kini, unsa ka maayo ang atong pagpamati kang Jesus? Kasagaran, kita mangatarungan pinaagi sa pag-ingon nga kita busy kaayo. Apan bisan pa sa atong pagkapuliki sa eskedyul, duna gihapon tay panahon sa pagtan-awg TV sa internet o sa cellphone, pagpakig-estorya sa mga higala ug pag-adto sa mga parti. Busa, nganong dili usab kita makabaton ug panahon sa pag-ampo ug pagpaminaw sa Pulong sa Dios? O tingali ang Dios dili gyud ang una nga prayoridad sa atong kinabuhi? Lisod ug puno sa pagsulay ang kinabuhi niining kalibutana. Busa, kinahanglang seryoso natong igahin ang dekalidad nga panahon sa pagpamati kang Jesus ug mapalig-on sa Iyang makahupayng presensiya.

Ikatulo, kinahanglan nga mamatikdan nga ang tulo ka mga Apostoles nga nakakita sa himaya ni Jesus sa bukid mao ra usab ang mga Apostoles nga nakakita ni Jesus sa Getsemani. Apan ang Iyang panagway hingpit nga lahi, walay makita nga himaya diha Kaniya. Si Jesus anaa sa kasakit samtang Siya nag-atubang sa Iyang nagsingabot nga pag-antos ug kamatayon, mao nga, Siya gisingot og dugo. Kini mao ra nga Jesus, apan dili sama ka maanindot ug madanihon kadtong didto Siya sa Mt. Tabor. Ug busa, samtang didto sila sa maong bukid, ang ilang mga mata nabuka pag-ayo ug sila dili gustong mobiya, sa kasukwahi, sa Getsemani, sila katulogon kaayo ug dili gusto nga magpabilin ug magtukaw uban kang Jesus. Busa sa dihang Siya gidakop nanago silang tanan.

Kini usa ka hagit kanatong tanan. Sa atong kinabuhi, naa tay mga ups and downs. Naa tay kasinatian sa Mt. Tabor. Kini ang mga higayon nga atong masinati ang kalipay nga gipanalanginan ug gipaboran kita sa Dios. Gibati nato nga duol kaayo kita Kaniya. Sama sa tulo ka apostoles, dili nato gusto nga matapos kini. Apan si Jesus nagdapit kanato sa paglugsong sa bukid ug sa pag-uban Kaniya sa Getsemani. Si Jesus naghulat kanato didto, usab - apan sa usa ka hingpit nga lahi nga paagi: pag-antos ug kasakit. Kini nagpasabot lamang nga diha kang Jesus, ang Dios anaa uban kanato sa atong mga gutlo sa kadaugan ug kalipay, ingon man sa atong mga kasub-anan ug kasakit. Busa, dili kita angay nga maluya ug mahadlok sa atong mga panahon sa kalisdanan ug pag-antos kay Siya nag-uban kanato ug Siya mahigugmaong nagdapit kanato: “Umari kanako, kamong tanan nga gikapoyan ug nabug-atan, ug papahulayon ko kamo” (Mt 11:28).

Nausab ang dagway ni Jesus atubangan sa mga mata sa Iyang pinili nga mga tinun-an, apan walay nausab gayud diha Kaniya. Iya lang gipakita kung kinsa gayud Siya: ang Anak sa Buhi nga Dios. Kita usab, gihagit nga magbaton ug kaugalingon natong pagkausab sa dagway, aron ipakita sa tibuok kalibotan kon kinsa gayod kita. Dili lang kita mga binuhat; dili lang ta tawo. Kita mga anak sa Dios. Busa, kinahanglang magkinabuhi kita sumala niana nga dignidad. Nan makalaom kita nga mabatian ang tingog sa langitnon nga Amahan: “Kini mao ang akong hinigugma nga mga anak nga nakapahimuot kanako pag-ayo!”